ایلنا: رئيس جمعيت خيريه «تولد دوباره» با اشاره به عملكرد سه ساله‌ي تنها مركز رسمي ترك اعتياد زنان (تولد دوباره ) گفت: به طور كلي 22 درصد از زنان ترخيص شده از اين مركز همچنان از پيگيري‌هاي پس از ترخيص كه توسط جمعيت دنبال مي‌شود استقبال مي‌كنند و 78 درصد نيز به دليل عدم توجه مسئولان و نبود حمايت،مجدد به چرخه‌ي اعتياد بازگشت دارند .به گزارش خبرنگار ايلنا، عباس ديلمي‌زاده در حاشيه‌ي بازديد خبرنگاران از تنها مركز داراي مجوز ترك اعتياد زنان در كشور كه توسط جمعيت خيريه «تولد دوباره» اداره مي‌شود تاكيد كرد: متاسفانه راه‌اندازي يك مركز اقامتي ترك اعتياد براي زنان با واكنش‌هاي مردمي از سوي محلات مواجه مي‌شود .
او با اشاره به اينكه بينش كافي درمورد برنامه‌هاي اقامتي و درماني معتادان زن در كشور وجود ندارد افزود: مشكلات نگهداري زنان معتاد 10 برابر بيشتر از مسائل مردان است به طوريكه زنان مراجعه كننده به مراكز اقامتي اغلب آسيب ديده هستند و تمركز صرف بر روي درمان اعتيادشان بي‌فايده است، همچنين زنان معتاد به حمايت‌هاي اجتماعي پس از ترخيص هم نياز دارند.
به كمپ‌هاي داراي مجوز و استاندارد يارانه نمي‌دهند
رئيس جمعيت خيريه «تولد دوباره» با اعلام اينكه هزينه درماني مراكز ترك اعتياد زنان و مراكز نگهداري چندين برابر مراكز مردان است تصريح كرد: حمايت‌هاي اجتماعي و مددكاري پس از ترخيص براي زنان معتاد نياز به هزينه دارد اين درحالي است كه متاسفانه مركز اقامتي زنان تولد دوباره طي سه سال از هيجچ گونه حمايتي برخوردار نبوده و اعتبارات آن از سوي جمعيت و خيرين تامين مي‌شود.
به گفته ديلمي‌زاده سازمان بهزيستي در حوزه‌ي اعتياد زنان ، حمايتي از جمعيت نداشته و تنها مجوز راه‌اندازي كمپ را صادر كرده است؛در عين حال يارانه‌اي درمان در سال گذشته كه براي اولين بار از سوي بهزيستي به معتادان بي‌بضاعت استان تهران پرداخت شد نيز رقم ناچيزي بوده كه به فرد داده شده نه به كمپ و مراكز فعال.
توفيقي در برنامه‌هاي درماني اجرا شده براي زنان معتاد به چشم نمي‌خورد
رئيس جمعيت خيريه «تولد دوباره» در پاسخ به سوال خبرنگار ايلنا پيرامون شيوع ايدز از طريق زنان معتاد و افرادي كه به دلايلي اعتياد مخفي دارند خاطر نشان كرد: با وجود گسترش مراگز گذري ترك اعتياد (DIC)و مراكز نگه دارنده (MMT) در كشور، تا اندازه اي در حوزه‌ي زنان و معتادان تزريقي در كشور توفيق حاصل شده است اما در مورد برنامه‌هاي اجرا شده در مورد زنان معتاد در كشور چندان توفيقي به چشم نمي خورد، چرا كه تعداد مراكز باز پروري و بازتواني زنان معتاد در كشور محدود است.
او در ادامه نسبت مراكز باز پروري و باز تواني زنان معتاد را نسبت به تعداد كل زنان معتاد در كشور نا كافي دانست و ياد آور شد : به نسبت آمار 10 درصدي اشاره شده در RSA سال 1386 كه به آمار زنان معتاد در كشور تعلق دارد ،هنوز با كاهش مراكز باز پروري، باز تواني و DIC در سطح كشور مواجه هستيم و هنوز خدمات مناسبي را براي اين قبيل افراد آسيب ديده و در معرض آسيب در كشور ارائه نداده‌ايم.
زنان معتاد به حمايت‌هاي مادي و معنوي نياز دارند
ديلمي زاده با طرح اين سوال كه چرا به حوزه زنان معتاد در كشور توجهي نمي‌شود گفت: مردم بايد به اين آگاهي برسند كه زنان معتاد نياز به كمك دارند و از مقاومت‌هاي خود در مناطق و محلات براي ايجاد و راه‌اندازي مركز ترك اعتياد زنان بكاهند ؛ سياست‌گذاران و برنامه‌ريزان كلان كشور نيز تصميم جدي اتخاذ كرده و از معتادان زن حمايت كند.
او در ادامه مجدد با اعلام اينكه مديران كلان، دستگاه‌هاي بهداشتي، حمايتي ، سياست‌گذاران درماني و ... بايد از زنان معتاد حمايت مادي و معنوي داشته باشند يادآور شد: يك مركز ترك اعتياد زنان نمي‌توانند با امكانات مشابه كمپ مردان راه‌اندازي شود چرا كه هزينه‌ي نگهداري و حمايت‌هاي اجتماعي پس از خروج زنان چنيدن برابر هزينه مردان است.
به بازتواني و رفع مشكلات حقوقي زنان معتاد بهبود يافته نمي‌شود
به گزارش خبرنگار ايلنا رئيس جمعيت خيريه «تولد دوباره» در ادامه به پروتكل درماني 28 روزه براي ترك اعتياد در زنان اشاره كرد و گفت: اين پروتكل چندان به درد زنان نمي‌خورد چرا كه بايد پروتكلي يك ساله براي آنها وجود داشته باشد .
او ادامه داد : بعد از گذشت 28 روز بايد برنامه‌هاي باز تواني آغاز شود اما افسوس كه كسي به برنامه‌هاي بازتواني ،اجتماعي و حقوقي اين زنان توجهي ندارد.
ديلمي زاده در پاسخ به سوال ايلنا مبني بر اينكه با سپري شدن سه سال از فعاليت مركز اقامتي زنان چند درصد از زنان معتاد مجدد به چرخه‌ي اعتياد بازگشت داشتند گفت: در كل 22 درصد از زناني كه از اين مركز ترخيص شده‌اند همچنان در درمان هاي پرهيز مدار شركت كرده و پاكي دارند؛با اين احتساب 78 درصد از زنان به دليل عدم توجه مسئولان و نداشتن حمايت هاي اجتماعي و حقوقي،مجدد به چرخه‌ي اعتياد باز مي‌گردند.
به گفته‌ي ديلمي‌زاده بسياري از زنان بهبود يافته با مشكلات حقوقي و اجتماعي زيادي پس از ترخيص مواجه هستند و آن‌دسته از زنان بهبود يافته‌اي كه سرپرست ندارند يا از خانواده طرد شدند وضعيت نامعلومي دارند.
او مي گويد: متاسفانه همان تابوهاي فرهنگي و نبود بودجه براي راه‌اندازي خانه‌هاي ميان راهي زنان باعث شده كه با وجود آماده بودن پرتوكل خانه‌هاي ميان راهي و ارائه‌ي آن به دستگاه‌ها ، هنوز بودجه‌اي براي آن موجود نباشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر