۱۳۸۷ دی ۱۳, جمعه

افزایش بی‌سابقه‌ی خشونت‌ علیه زنان در ایران


سخنگوی سابق قوه‌ی قضا‌ئیه می‌گوید که در سه سال اخیر شمار زنانی که در اثر خشونت به قتل رسیده‌اند به شدت افزایش یافته است. به گفته‌ی وی زنان و دختران در سال‌های اخیر بیشتر از هر دوره‌ای قربانی خشونت‌های خانگی شده‌اند.

حسین میرمحمد صادقی، استاد دانشگاه و سخنگوی سابق قوه‌ی قضائیه، از افزایش قتل و آزارهای جسمی دختران و زنان جوان در ایران خبر داده است. وی که روز یکشنبه، اول دی، در "نشست تخصصی بررسی تدابیر حقوقی کاهش خشونت مبتنی بر جنسیت" سخن می‌گفت، افزود، در ۳ سال اخیر شمار زیادی اجساد دخترانی به پزشکی قانونی تحویل شده‌اند که توسط بستگان یا دوستان مرد خود به قتل رسیده‌ یا مورد آزارهای شدید جسمی قرار گرفته‌اند.

گرچه میرمحمدصادقی این افزایش قتل و خشونت را عمدتاً در مورد دختران دارای "دوست خیابانی" بیان کرده، ولی درعین حال یادآور شده که این گونه خشونت‌‌ها در مورد زنان متأهل نیز به نحو قابل توجه‌ای رو به افزایش است.ه گفته‌ی سخنگوی سابق قوه‌ی قضائیه،

به آمار دقیقی از تعداد قربانیان یادشده وجود ندارد، اما شواهد و بررسی‌های کارشناسان حقوقی گویای آن است که «زنان و دختران در سال‌های اخیر بیشتر از هر دوره‌ای قربانی خشونت‌های خانگی شده‌اند.»

نقش قوانین و مقررات در تشدید خشونت‌ها

گرچه اغلب کارشناسان خشونت علیه زنان در ایران را با فرهنگ مردسالار رایج در این جامعه مرتبط می‌دانند، اما قوانین و سیاست‌گذاری‌های تبعیض‌آمیز را هم در تشدید این نوع خشونت و ناکامی تلاش‌ها برای رفع آن، به شدت تأثیرگذار می‌دانند. به بیان دیگر، قوانین و مقررات می‌توانند راه برای تحولات فرهنگی و بینشی در جامعه بگشایند یا خود سبب حفظ و تشدید مناسبات عقب‌مانده شوند. به گفته‌ی بسیاری از فعالان حقوق زنان در ایران، شماری از قوانین وضع‌شده در ایران در دهه‌های اخیر، عملاً بر ابعاد تبعیض‌های جنسیتی علیه زنان افزوده‌اند و تشدید خشونت علیه آنان را بیش از گذشته دامن زده‌اند.

به ویژه در قوانین مجازات، شلاق زدن، سنگسار و دستگیری‌های مربوط به روابط خارج از ازدواج، نحوه‌ی رفتار با زنان خشونت‌آمیزتر است. در دستگاه‌های دولتی و قضایی، رفتار فرودستانه‌تری با زنان می‌شود. افزایش قتل‌های ناموسی که قبل از انقلاب عموماً در استان‌های جنوبی و غربی روی می‌دادند اینک در شهرهای بزرگ و تهران نیز مشاهده می‌شوند. فعالان حقوق زنان در ایران، علت این امر را کنترل مرد بر زن و کنترل برادر بر خواهر می‌دانند که قوانین و مقررات موجود آن را تقویت و نهادینه کرده است. این در حالی است که خبر قتل‌های مختلفی که زنان قربانی آن هستند به این یا آن صورت انتشار می‌یابد، ولی خبر خشونت‌هایی همچون آزار و ضرب و شتم زنان در درون خانواده‌ها معمولاَ بروز بیرونی پیدا نمی‌کند.






"خشونت و تبعیض جنسی مصداقی از جنایت علیه بشریت"

در نشست تخصصی یادشده، دکتر حسین مهرپور، استاد دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی نیز در سخنانی، با تأکید بر این که در نظام حقوقی ایران در زمینه مسائل کیفری، حقوقی و اهلیت مدنی، مقررات تبعیض‌آمیزی وجود دارد، لازمه‌ی مبارزه با خشونت علیه زنان و رفع آن را اصلاح این مقررات دانست.

لزوم اصلاح قوانین تبعیض‌آمیز در سخنان میرمحمد صادقی نیز مورد تآکید قرار گرفته است. به گزارش سایت سازمان دفاع از قربانیان خشونت، که نشست یادشده در آن برگزار شد، میرمحمد صادقی ضمن اشاره به تلاش هایی که در سطح بین المللی برای جبران کاستی‌های گذشته صورت گرفته، اعلامیه و دستورالعمل وین صادره از سوی کنفرانس جهانی حقوق بشر در ژوئن 1993 و اعلامیه و دستورالعمل پکن، صادره از سوی چهارمین کنفرانس سازمان ملل متحد در مورد زنان در سپتامبر 1995 را، از نمونه‌های این تلاش‌ها دانست. در این اسناد بر لزوم مبارزه با ارتکاب خشونت های جنسی علیه زنان تأکید شده است.

به گفته‌ی میرمحمد صادقی، «امروزه شاید بتوان گفت که برخی از مصادیق خشونت و تبعیض جنسیتی حتی می‌تواند ویژگی‌های لازم را برای آن که یک جرم بین المللی، مثلاً نسل کشی، جنایت علیه بشریت یا جنایت جنگی محسوب شود دارد.» او یادآور شد که ایران نیز به عنوان بخشی از جامعه‌ی بین‌المللی نمی‌تواند به این تحولات بین‌المللی بی‌توجه و بی‌اعتنا بماند.

۱۳۸۷ دی ۱۰, سه‌شنبه

نجمی علوی از پایه گذاران جنبش زنان ایران درگذشت


نجمی علوی، از پایه گذاران جنبش زنان ایران و عضو تحریریه مجله "بیداری ما" در سن ۸۸ سالگی در لندن درگذشت.

خانم علوی، همچون دو برادر بزرگترش مرتضی و بزرگ علوی، نویسنده مشهور ایرانی، عمده عمر خود را در خارج از ایران و در مهاجرت سپری کرد.

از اولین فعالیت های اجتماعی خانم علوی همکاری با نشریه‌ای "بیداری ما" بود که در فاصله سال‌های ۱۳۲۳ تا ۱۳۲۶ توسط گروهی از زنان روشنفکر فعال در جنبش ملی زنان ایران منتشر می شد.

این مجله با محوریت قرار دادن حقوق شهروندی زنان ایرانی منتشر می‌شد و به نوشته خانم علوی در این کتاب، پایگاه مهمی در برابر فشار نیروهای متعصب مذهبی علیه زنان به‌شمار می‌ رفت.

از نجمی علوی، در سال های اخیر کتابی به نام "ما هم در این خانه حقی داریم" در ایران منتشر شده بود.

حمید احمدی مدیر "انجمن پژوهشی تاریخ شفاهی ایران" که در برلین مستقر است و کتاب خانم علوی به کوشش او در تهران منتشر شده است، به بخش فارسی بی بی سی گفت که این کتاب چهار بار تجديد چاپ شده است.

نام این کتاب برگرفته از شعار مجله مجله "بیداری ما" است که به گفته آقای احمدی تلاش می کرد تا زنان ایرانی را با حقوق مدرن خود آشنا و از جمله به داشتن استقلال اقتصادی و مشارکت سیاسی و اجتماعی ترغیب کند.

نجمی علوی

خانم علوی ۶۲ سال از عمر خود را در خارج از ایران گذراند. او در هنگام اقامت در ایران به عضویت حزب ‌توده درآمد وسپس به عنوان پناهنده وارد اتحاد جماهیر شوروی شد و ۳۴ سال در آنجا زندگی کرد . او سپس عازم بریتانیا شد و تا آخر عمر در این کشور زندگی کرد.

خانم علوی در کتاب "ما هم در این خانه حقی داریم" در باره ۶ دهه زندگی در مهاجرت نوشته است: " از این سرنوشتی که برایم پیش آمد تا نزدیک به ۶۰ سال در تبعید و غربت سرکنم، تلخکام نیستم، شاید پرسش شود چرا؟ پاسخم کوتاه است، در جامعه استبدادی و مرد سالار و پدرسالار ایران، پس از گذشت حدود صد سال از انقلاب مشروطیت، هنوز در رابطه با زن و حقوق او شاهد صحنه های تراژیکی در سرزمین مان هستیم . . ."

این کتاب توسط نشر اختران در ایران منتشر شده و به گفته آقای احمدی در حوزه ادبیات مهاجرت ایرانیان هم مهم ارزیابی می شود.

http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2008/12/081230_mg_nahmi_alavi.shtml

۱۳۸۷ دی ۹, دوشنبه

خانم سباهات تونچل نماینده مجلس در ترکیه از کمپینی با شعار " آبروی ما آزادی ماست" خبر داد

خانم سباهات تونچل نماینده مجلس در ترکیه از کمپینی که با شعار " آبروی ما آزادی ماست" شروع به کار کرده است، خبر داد. این کمپین از طرف جنبش زنان آزاد و دمکرات ترکیه راه اندازی شده است. هدف این کمپین ارائه معنی تازه ای برای واژه " آبرو" ست. این کمپین بر ضد تفکری که آبرو را در میان رانهای زنان محبوس کرده است می جنگد.

جنبش زنان آزاد و دمکرات ترکیه بر ضد خشونت علیه زنان، تجاوز به حقوق آنها، قتل های ناموسی و تجاوز جنسی .... در ترکیه مبارزه می کند.

فعالیت کمپین که فعلا برای یک سال در نظر گرفته شده است با این شعار که " ما آبروی هیچ کس نیستیم، آبروی ما آزادی ماست" در درجه اول در ترکیه و نهایتا در ایران، عراق و سوریه نیز خواهد بود. این جنبش معتقد است که در سیستم پدر سالار فقط از راه همبستگی و سازماندهی میتوان به نتیجه رسید. این کمپین معتقد است که به هر گونه تجاوز به حقوق زنان باید بلافاصله عکس العمل نشان داده شده و گوشزد گردد که رفتار دیگری نیز امکانپذیرو ممکن است.

به گفته خانم تونچل پیش زمینه این کمپین بحث مفصلی در این خصوص که چگونه میتوان با رفتار پدر سالار مقابله کرد، بوده است. به گفته او هیچ چیز عقب مانده تر از این نیست که ما آبرو را بر روی بدن زن متمرکز کنیم. این مسئله مشکلی در رفتارپدرسالارانه است و مبارزه یکطرفه زنان بر ضد آن کافی نیست بلکه مردها نیز باید از اینکه بر علیه زنان اعمال خشونت کنند، صرف نظر کنند. جامعه آزاد فقط با مبارزه همگام زنان و مردان آزاد بوجود خواهد آمد.

با تشخیص این نکته که بدون آزادی زنان در یک جامعه، آزادی و دمکراسی در آن نهادینه نخواهد شد، جنبش زنان کرد گامی بلند به پیش برداشته است. این جنبش بر همبستگی زنان تاکید میکند.

ترجمه از شکوفه بنایی برگرفته از

ÖP, 23.12.2008, ISKU